Нээг их усан борооноор хүмүүс намайг үдээд л
Нэлэмгэр цуван доогуур минь бор шувууд шургаад л
Болохгүй наад хүн чинь холоо явна гээд л
Бор шувуудыг эх нь хориглоод л
Үнсүүлэх гэж эхнэр минь хүмүүсийн дундуур зүтгээд л
Үнэр минь хэвээрээ байна уу гэж асуугаад л
Энийг аваад яв май цагаан чулуугаа өгөөд л
Эргээд заавал ирээрэй чихэнд минь шивнээд л
Амаа дараад л
Араас минь даллаад л
Эргээд би
Эргээсээ холдож буй хөлөг шиг
Харанхуйд гэрэлтдэг гэрэлт цохнуудын замаар
Хаа хүрэх гэж би
0 сэтгэгдэл:
Post a Comment